ASTM D7402   از نظر فنی قیر امولسیون های کاتیونی از سال 1951 به بعد رواج پیدا کردند و با توجه به خصوصیاتشان به سرعت جایگزین قیر امولسیون های آنیونی شدند. آب و قیر با یکدیگر مخلوط نمیشوند اما تکنولوژی ساخت قیر امولسیون این فرآیند را امکان پذیر ساخته که درصدهای مختلفی از قیر در فاز پیوسته آب پراکنده شود. ترکیبی بنام امولسیفایر، ذرات قیر را به صورت باردار (دارای بار الکتریکی) در فاز پیوسته آب معلق و پایدار نگه میدارد و قیر به صورت دانه های بسیار ریز در آب شناور میباشد. امولسیون های قیری به دو گروه عمده آنیونیک و کاتیونیک طبقه بندی می شوند که هر گروه خود به سه زیر گروه تقسیم بندی میشوند: •           زودشکن •           کند شکن •           دیر شکن  آزمایش تعیین بار الکتریکی، آزمایشی است که با قرار دادن  الکترودهای مثبت و منفی در امولسیون انجام می گیرد. این کار توسط فروبردن الکترود مثبت(آند) و الکترود منفی(کاتد) در نمونه امولسیون و اتصال آن به منبع الکتریکی جریان مستقیم(DC) کنترل شده انجام می گیرد. برحسب آن که الکترود منفی یا الکترود مثبت با قیر اندود شود، امولسیون به ترتیب کاتیونیک و یا آنیونیک خواهد بود.

در حال پاسخ به: [انصراف]

تعداد حروف باقی مانده: 500

  درج نظر